Anasayfa » İSLAM ANSİKLOPEDİSİ » ADİYAT SURESİ VE TÜRKÇE MEALİ

ADİYAT SURESİ VE TÜRKÇE MEALİ

100/ÂDİYÂT-1: Vel âdiyâti dabhâ(dabhan).

Nefes nefese koşanlara andolsun.

 

100/ÂDİYÂT-2: Fel mûriyâti kadhâ(kadhan).

Sonra hızla çarparak kıvılcım saçanlara.

 

100/ÂDİYÂT-3: Fel mugîrâti subhâ(subhan).

Sonra sabah vakti ansızın akın edenlere andolsun ki.

 

100/ÂDİYÂT-4: Fe eserne bihî nak’â(nak’en).

Böylece onunla tozu dumana kattılar.

 

100/ÂDİYÂT-5: Fe vesatne bihî cem’â(cem’an).

Sonra da onunla topluluğun ortasına daldılar.

 

100/ÂDİYÂT-6: İnnel insâne li rabbihî le kenûd(kenûdun).

Muhakkak ki insan, Rabbine (karşı) gerçekten çok nankördür.

 

100/ÂDİYÂT-7: Ve innehu alâ zâlike le şehîd(şehîdun). Ve muhakkak ki o, buna elbette şahittir.

 

100/ÂDİYÂT-8: Ve innehu li hubbil hayri le şedîd(şedîdun).

Ve muhakkak ki, onun hayır (mal) sevgisi gerçekten kuvvetlidir.

 

100/ÂDİYÂT-9: E fe lâ ya’lemu izâ bu’siramâ fîl kubûr(kubûri).

Artık kabirlerde olanlar çıkarıldığı zaman, bilmiyorlar mı ki?

 

100/ÂDİYÂT-10: Ve hussıle mâ fîs sudûr(sudûri).

Ve göğüslerde olanlar (hayır ve şerre ait tüm düşünceler, niyetler) toplanıp izhar edildiği zaman.

 

100/ÂDİYÂT-11: İnne rabbehum bihim yevme izin le habîr(habîrun).

Muhakkak ki onların Rabbi, izin günü mutlaka onların herşeyinden haberdar olandır.

 

Yorum yapın