Mide; yemek borusu (özofagus) ile onikiparmak bağırsağı (duodenum) arasında kalan sindirim sisteminin torbaya benzer organıdır. Sindirim kanallımı en geniş bölümünü oluşturur. Kaslardan oluşmuş tulum biçiminde geniş bir torbaya benzer. Vücudun üst karın bölgesi derisinin hemen altında bulunur. Sağında karaciğer, solunda dalak, üstünde diyafram, altında kalınbağırsak, arkasında pankreas yer alır. Yeni doğan bir çocukta midenin kapasitesi 30 ml iken, ergenlik çağında 100 ml, erişkinlik döneminde ise 1500 ml kadardır. Midenin iki deliği, iki yüzü, iki de kenarı vardır. İlk delik mide ile yemek borusunun birleştiği noktadadır. Bu deliğe kardia deliği denir. 11. sırt omuru hizasındadır. Göğüs ön duvarında 10 cm kadar içerdedir. Yemek borusunun sol kenarı kardia deliği hizasında midenin sol kenarıyla dar bir açı yaparak birleşir. Bu çatışma bölümüne kardia çentiği denir. Kardia çentiği düzeyinin üstünde kalan bölümüne fundus, öteki bölümüne de pilor deliği adı verilir.
Ağızda çiğnen besinler yemek borusu aracılığıyla mideye iner. Bu besinler midenin salgıladığı özsu sayesinde yine midenin yaptığı dalgalı hareketlerle boza kıvamına gelinceye kadar karıştırılıp eritilir. Boza kıvamına gelen besinler kalınbağırsağa geçilir. Mideyi onikiparmak bağırsağına bağlayan deliğe mide kapısı (pilor) denir. Mide önce besinleri çalkalayıp karıştırarak mekanik sindirimi yapar, sonra da kimyasal sindirime geçer. Kimyasal sindirimi gerçekleştirebilmek için mide üç çeşit salgı salgılar: Mukusun başlıca görevi, midenin salgıladığı salgılardan midenin mukozasını korumaktır. Mukusun azaldığı yerlerde midede ülserler gelişir.
Midede en sık rastlanan hastalıklar gastrit (iç yüzeyin iltihaplanması), ülser ve kanserdir
