AFOROZ
Hristiyanlıkta bir müminin çiğnediği dinsel yasak yüzünden kilise topluluğu dışına atılması. Yunanca “Aphorizein” sözcüğünden bozularak yaygınlaşan deyimi ilk kez Yahudiler kullandılar. Daha çok “din dışına çıkarma” anlamına gelmekle birlikte “lânetleme” anlamı da taşıyordu. Yahudilikten Katolikliğe geçen bu cezalandırma yöntemi çok çeşitlendi ve özellikle Orta Çağ’da çok etkili bir şekilde kullanıldı. Aforoz etme hakkı, papalık makamının elinde yüzyıllarca önemli bir tehdit aracı oldu. Aforoza uğrayan bir Hristiyan takdis edilemez, kilise ayinlerine katılamaz, o cemaatin mezarlığına gömülemezdi. Çeşitli din adamları, hatta kral ve imparatorlar aforoz edilme korkusuyla papalara boyun eğdiler. Sonraları güçlü kralların bunu umursamamaları, güçlü din adamlarının da aforoza aforozla karşılık vermeleri sonucu önemini yitirdi. Protestanlıkta ise aforoz daha da çeşitlenmiştir. Fakat Protestan ve Katolik aforozları arasındaki fark, birincilerin yalnızca dinsel konuları, ikincilerin ise yurttaşlık haklarını da kapsamasıdır.
