
82/İNFİTÂR-1: İzes semâunfetaret.
Sema çatlayıp yarıldığı zaman.
82/İNFİTÂR-2: Ve izel kevâkibunteseret.
Ve yıldızlar dağıldığı zaman.
82/İNFİTÂR-3: Ve izel bihâru fucciret.
Ve denizler kabarıp karıştığı zaman.
82/İNFİTÂR-4: Ve izel kubûru bu’siret.
Ve kabirler alt üst edildiği (ölüler dışarı çıkarıldığı) zaman.
82/İNFİTÂR-5: Alimet nefsun mâ kaddemet ve ahharet.
(Her) nefs ne takdim ettiğini (yaptığını) ve neyi tehir ettiğini (yapmadığını) bilmiştir.
82/İNFİTÂR-6: Yâ eyyuhel insânu mâ garreke bi rabbikel kerîm(kerîmi).
Ey insan! Kerim olan Rabbine karşı seni aldatan (mağrur kılan) nedir?
82/İNFİTÂR-7: Ellezî halakake fe sevvâke fe adelek(adeleke).
O (senin Rabbin) ki, seni yarattı, sonra seni sevva etti (dizayn etti), sonra da düzen üzere seni dengeli, sağlıklı kıldı.
82/İNFİTÂR-8: Fî eyyi sûretin mâ şâe rekkebek(rekkebeke).
Dilediği surette (şekilde) seni terkip etti (farklı genetik şifreleri biraraya getirip (her insana) farklı suretler verdi).
82/İNFİTÂR-9: Kellâ bel tukezzibûne bid dîn(dîni).
Hayır, bilâkis siz dîni yalanlıyorsunuz.
82/İNFİTÂR-10: Ve inne aleykum le hâfızîn(hâfızîne).
Ve muhakkak ki, sizin üzerinizde mutlaka (hıfzeden) hafaza melekleri vardır.
82/İNFİTÂR-11: Kirâmen kâtibîn(kâtibîne).
Şerefli yazıcılar (kaydediciler) olarak.
82/İNFİTÂR-12: Ya’lemûne mâ tef’alûn(tef’alûne).
Yaptığınız şeyleri bilirler.
82/İNFİTÂR-13: İnnel ebrâre lefî naîm(naîmin).
Muhakkak ki ebrar olanlar, elbette ni’metler içindedir.
82/İNFİTÂR-14: Ve innel fuccâre le fî cahîm(cahîmın)
Ve muhakkak ki füccar, mutlaka alevli ateş içindedir.
82/İNFİTÂR-15: Yaslevnehâ yevmed dîn(dîni). (Meâlleri Kıyasla)
Dîn günü ona (alevli ateşe) yaslanırlar (atılırlar).
82/İNFİTÂR-16: Ve mâ hum anhâ bi gâibîn(gâibîne).
Ve onlar, ondan (alevli ateşten) gaib olacak (kaybolacak, yanıp bitecek) değillerdir.
82/İNFİTÂR-17: Ve mâ edrâke mâ yevmud dîn(dîni).
Ve dîn gününün ne olduğunu sana bildiren nedir?
82/İNFİTÂR-18: Summe mâ edrâke mâ yevmud dîn(dîni).
Sonra (evet), dîn gününün ne olduğunu sana bildiren nedir?
82/İNFİTÂR-19: Yevme lâ temliku nefsun li nefsin şey’â(şey’en), vel emru yevmeizin lillâh(lillâhi).
O gün bir nefs, diğer bir nefs için bir şeye (güç yetirmeye) malik değildir. Ve izin günü emir Allah’ındır.
