Tren İzmir’den Menemen İstikametinde Yola Çıkmış. Yaşlı Bir Teyze Kondüktörü Çağırıp “Yavrum Menimen’e Varınca Beni Bildiriver, Aman Unutma” Demiş.
Kondüktör De “Sen Uyu Teyzem, Menimen’i Vannca Ben Seni Bildiricem” Diye Garanti Vermiş. Teyze Güvenip Uyumuş. Kondüktör İse Olayı Unutmuş. Tren Menemen’i Geçmiş.
Epey Sonra Kondüktör Teyzenin İneceğini Hatırlayıp Makiniste Koşmuş. Treni Durdurmuşlar Ve Üzülmüşler. Gecenin Bir Vakti Kadıncağızın Menemen’e Tek Başına Dönmesi Olacak İş Değilmiş.
Makinist “Dur, Ben Treni Geri Alayım, Menemen’e Geri Dönelim. Gece Fark Eden Olmaz; Soran Olursa Da ‘Yanlış Makasa Girmişiz’ Deyip İdare Ederiz” Demiş. Ve Gece Karanlığında Menemen’e Geri Dönmüşler.
Kondüktör Koşup Teyzeyi Uyandırmış “Kalk Teyzem, Menimen’i Vardık” Demiş. Teyze Uyanmış “Ömrüne
Bereket Yavrum” Diyerek Çantasını Açmış, Bir Hap Çıkarıp Yutmuş. Tekrar Başını Yaslamış.
Kondüktör Hayretler İçinde, İnmiyor Musun Diye Sormuş.
Teyze “Yok Yavrum, Ben Bugün Doktora Gittiydim, Doktor İki Tane Hap Verdi. Birini Basmane’de Alcen Dedi, İkinciyi De Menimen’i Varınca Alcen. Ben Hapımı Aldım, Kal Sağlıcakla” Demiş.
Üstün Dökmen Küçük Şeyler Kitabından Alıntılanmıştır.
