OSMANLI DEVLETİ

Allah’a tamamen, hükümdara da şartlı itaat etmek, İslam anlayışında olduğu gibi Türk adet ve geleneklerinde de varolan bir husustu. Hükümdarların Allah’ın verdiği güç ile iktidara geldiği, iktidarın Allah’ın yeryüzündeki halifesi olduğu ve halkın İslam hukuğuna uymaları ve biat etmeleri gerektiği anlayışı, halk ve İslam alimleri tarafından benimsenmiş bir görüştü…
“Ben, Allah’ın kölesi ve bu Dünya’nın efendisiyim” Süleyman fethettiği bir kaleye bu sözleri kazıtacaktı. ”Ben, Süleyman “adı, Mekke ve Medine hutbelerinde anılan. ”Bağdat’ta, Şah’ım. ”Bizans’ın Sezar’ı ”ve Mısır’ın, Sultan’ıyım.”
Osmanlı hükümdarları, için birçok ünvanlar layık görüldü. Hünkar, Padişah, Han, İmparator… Şahişah, Hükümdar…
Osmanlı hanedanınıdan 36 padişah toplam 623 sene hüküm sürmüştür. Devletin ilk kurulduğu yıllarda “Bey” diye adlandırılan padişahlar, 1383’den itibaren “Sultan”; 1517 tarihinden, Yavuz Sultan Selim’den sonra da Sultan unvanına ek olarak Halife unvanını da taşımaya başlamışlardır; Bu kadar kuvvetli bir imparatorluk kurmalarının yanında kendilerini kutsal Mekke ve Medine şehirlerinin hükümdarı olarak değil, hizmetkarı olarak kabul edebilecek kadar da mütevazilerdi…Kendilerini Allah yoluna vakfetmişlerdi. Hayat gayeleri, Dünya ve Ahiret dini olduğuna inandıkları İslam’ı korumak ve bu dini tüm insanlarla tanıştırmaktı…