Atom Bombası Tarihi Hakkında Birkaç Bilgi:
*1939 Yılı, Atom Fiziği İçin Bir Atılımı Gördü. Sürgün Yahudi Fizikçi Lise Meitner, Otto Hahn Ve Fritz Strassmann’ın Berlin’de Yapmış Oldukları Ama Atomu Bölmüş Olduklarını Fark Etmedikleri Deneyin İmalarını Kavradı. Haberler, Nazi Rejiminden Kaçan Diğer Yahudi Bilimcilerin Sığınma İstediği Amerika Birleşik Devletleri’nde Hareketlilik Kıvılcımı Saçtı. Mart’ta Macar Leo Szilard, İçinde Parçalanan Bir Atomun Bir Diğerinin Parçalanmasına Neden Olduğu Zincirleme Bir Reaksiyonun Mümkün Olduğunu Deneysel Olarak Gösterdi. Ağustosta Bilimciler Liderleri Olarak Einstein İle Birlikte, Franklin D. Roosevelt’e Yazarak Onu, Hitler’in Atom Bombası Yapabileceğine Dair Uyardılar.
*Mart 1940’Ta Albert Einstein, Atom Bombasının Mümkün Olabilirliği Hakkında Başkan Roosevelt’e Bir Daha Yazdı. Amerikan Savunma Dairesi O Zaman, Hiçbir Askeri Adamın İnanmadığı Süper Silahın Geliştirilmesi İçin 6 Bin Dolar Yatırdı. Mart 1941’De Kaliforniya’da Bir Grup Fizikçi, Uranyumu Platunyuma Dönüştürmeyi Başardı. Yarım Mikrogram Ürettiklerinde, Onu Yavaş Nötronlarla Bombardımana Tabi Tutmaya Başladılar Ve Parçalanabildiğini Gördüler. Bir İngiliz-Amerikan Ekibi Oluşturuldu Ve 6 Aralık 1941’De, Pearl Harbor’un Bombalanmasından Önceki Gün Birleşik Devletler, Atom Bombasına Dönmeye Karar Verdi.
*Ağustos 1942’De Almanya Yayılmasının En Üst Noktasındaydı, Birleşik Devletler’de Manhattan Projesi’nin İlk Adım Atıldı. Westinghouse, 3 Ton Saf Uranyum Teslim Etti. Enrico Fermi Ve Leo Szilard, Bir Reaktör İnşa Etmeye Başladılar. 2 Aralık 1942, Saat Sabah 3.30’Da Reaktör İlk Zincirleme Reaksiyonu Becerdi. Szilard: “Fermi İle Tokalaştım Ve Bu Günün İnsanoğlunun Tarihine En Karanlık Gün Olarak Geçeceğini Düşündüğümü Söyledim.” Yine De Szilard Ve Meslektaşları, Hitler’in Bilim Adamlarının Hedefe Kendilerinden Önce Varabilecekleri Korkusuyla, Çalışmaya Devam Ettiler. Ama Almanya’nın Kırılması Yaklaştı Ve Hitler’in Süper Silaha Sahip Olmadığı Çok Açık Olarak Anlaşıldı. Durum Değişmişti. Szilard, Eğer Bombasını Kullanırsa Gelecekteki Karşılıklı Dehşet Konusunda Roosevelt’e Yazarak Onu Uyardı. Roosevelt, Mektup Kendisine Ulaşamadan Bir Gün Önce Öldü.
*Roosevelt’in Varisi Harry Truman, Bilim Adamlarının Uyarılarını Dikkate Almadı. Almanya Yenildi. Dışişleri Bakanı Byrnes’in, Szilard’a Söylediği Gibi; Atom Bombası Japonya İle Olan Savaşa Son Verecek Ve “Rusya Üzerinde Derin Etki Bırakacaktı” Ama Chicago Bilim Adamları Direndiler. 11 Haziran 1945’Te Atom Bombasının Kullanılmasına Güçlü Bir Şekilde Karşı Çıkan Franck Grup Raporu Çıktı: “Birleşik Devletler, İnsanoğlu Üzerinde Ayrımsız Yıkımın Bu Yeni Silahını İlk Piyasaya Çıkaracak Olursa, Dünya Çapındaki Kamuoyu Desteğini Kurban Edecek, Silahlanma Yarışını Hızlandıracak, Böyle Silahların Gelecekte Kontrolü Üzerine Bir Uluslararası Anlaşmaya Ulaşma İmkanına Karşı Ön Yargılı Yaklaşımı Doğuracaktı.”
*Truman, Bombanın Nasıl Kullanılacağı Sorununu Savunma Bakanı Stimson Başkanlığındaki Bir Komiteye Devretti. Komite, Japonların Uyarılmaması Ve Saldırının Sivil Bölgelere Karşı Değil, Ama “Büyük Miktarda İşçi Çalıştıran Ve Yakın Etrafındaki İşçi Evleriyle, Hayati Önemdeki Savaş Sahalarının” Hedef Alması Gerektiğini Önerdi. Öneri Kendi Kendisiyle Çelişkiliydi, Çünkü Meskun Bir Bölge, Sivil Bölgesi Olarak Tanımlanır Ve Gerçekçi Değildi, Çünkü Bombanın Etkileri Şehrin Saptanacak Parçasıyla Sınırlandırılamazdı. Gerçekte İse Hedefin Merkezi, Şehrin Sivil Göbeğiydi.
*17 Temmuz’da İlk Atom Bombası Denemesi New Meksiko’da Yapıldı. Atom Bombasını Mümkün Hale Getirmiş Olan Leo Szilard Ve Diğer 69 Bilim Adamı, Sonraki Gün Truman’a Gönderdikleri Dilekçede, Karşıt Uyarılmadan Atom Bombasının Kullanılmamasını İstediler. Askerler, Mektupla İlgilendi Ve Truman’a Asla Ulaşmadı.
*26 Temmuz’da, Birleşik Devletler Ve Büyük Britanya’nın Eğer Koşulsuz Teslim Olmazsa Japonya’yı “Derhal Ve Tam Yıkım”La Tehdit Ettikleri Potsdam Deklarasyonu Çıktı. İmparatorun Rolü Ve Atom Silahı Üzerine Hiçbir Şey Söylenmiyordu.
*28 Temmuz’da Beklendiği Gibi Japonlar, Müttefiklerin Muhtırasını Reddetti, Ama Aynı Zamanda Son Birkaç Aydır, Müzakere Masasına Oturmak İçin Müttefiklere Ulaşma Meyvesiz Girişimleri Devam Ediyordu.
*1950’Lerin Sonunda, Abd İçin Nükleer Hedefler Üç Tipe Ayrılıyordu: Abd İçin Tehlike Oluşturan Askeri Hedefler, Avrupa İçin Tehlike Oluşturan Askeri Hedefler Ve Sovyet Askeri Gücünün Ekonomik Tesisleri. Ancak Radyoaktif Döküntünün Her Durumda Üreteceği Genel Etkiler, Hedeflerin Farklı Tipleri Arasındaki Tercihi İlginç Olmaktan Çıkardı. Bu Nedenle 1959’Daki Bir Çalışma, Tüm Sovyetler Birliği Yüzeyi Üzerinde “Rasgele Silah Hedefleri”Ni Önerdi. Bu, Nihai Sonuçları Olan “Alan Bombalanması” İdi.
*Tahmini Ölümlerin Sayısı Yıldan Yıla Yükseldi. Yüz Milyon Ölü Artık Yeterli Değildi. 1960’A Kadar İnsanlar, Tüm Doğu Blokunda Yarım Milyar Ölüden Çoktan Konuşuyorlardı. Bir Misilleme Artık Güç Bela Ağır Olabilirdi. Diğer Birkaç Milyonu Öldürmek Tehdidi, Caydırıcılığı Yok Denecek Kadar Az Artıracaktı.
*1960’Ta Abd Hala Dünya Nükleer Silahlarının Ezici Çoğunluğunu Kontrol Ediyordu – Bin Adedi Hidrojen Bombası Olan 10 Bin Adet Bomba. Bu, Sovyetler Birliği’nin Sahip Olduğundan En Az 10 Kat Daha Fazlaydı. Abd, Ayrıca Bombardıman Uçakları Ve Diğer Silah Taşıyıcıların Sayısında Da İleri Üstünlüğe Sahipti Ve Onlardan Sovyetler Birliği’nin Herhangi Bir Yerine Rahatlıkla Ulaşacağı Üsler Halkasına Sahipti.
*Aynı Yıl Eisenhower, Uzlaşma Ruhuyla Karakterize Edilen, Garnitür Yeni Bir Nükleer Hedefler Listesini Kabul Etti. Tam 280 Askeri Ve Politik Hedef Vardı, Artı 131 Şehirdeki Diğer Bin Adet Hedef.
*Kennedy 1961’De Başkanlığı Devralınca, Ordunun En Son Ürünü Olan Tek Halinde Bütünleşmiş Operasyonlar Planı (The Single Integrated Operations Plan, Sıop) Hakkında Bilgilendirildi. Bu Plan, Abd’nin Sovyetler Birliği Üzerindeki Ezici Askeri Üstünlüğüne Dayanıyordu Ve Abd’nin Nükleer Silahları İlk Kullanacağı Sanısından Hareket Ediyordu. Sıop’ta 170’Ten Daha Az Olmayan Atom Ve Hidrojen Bombası Sadece Tek Başına Moskova’ya Doğrultulmuştu. Plan, Çin Ya Da Doğu Avrupa’daki Hedefleri, Bu Ülkeler Savaşa Çekilmemiş Olsa Da, Dışarıda Tutma Olanağı Sunmuyordu. 1961’Den Başlayarak Bugüne Kadar Devamla Sac’ın, Havada Saatte Karşı Dönen Hidrojen Bombalarıyla Donanımlı Ve Sıop’a Tahsise Hazırlanmış Bir Miktar Bombardıman Uçağı Vardı. Objektif Bir Hesapla, Plana Göre Yerine Getirilecek Bir Saldırı, 360 İle 425 Milyon Arasında İnsanın Ölümüne Neden Olacaktı.
*Sovyetler Birliği O Zamana Kadar Olan Patlamalardan Daha Büyük, Elli Tonluk Bir Süper Bomba Patlattı (1962). Bu Tek Bomba, 4000 Adet Hiroşima’yı İçeriyordu. 50 Megatonluk Bomba, Abd Ve Avrupa’da Çoktan Abartılıyor Olan Sovyetlerin Askeri Gücü Hakkında Yanlış Bir İntiba Yarattı. Yağmaya Başlayan Satelit Fotoğraflarından Anlaşıldığı Kadarıyla Amerika’nın Nükleer Silah Üstünlüğü Evvelce İnanılandan Bile Çok Daha Da Eziciydi.
*Genelde İnanıldığı Gibi Eğer Her Süper Güç Karşıtını İmha Etme Gücünde Olmuş Olsaydı, Sovyetler Birliği Nükleer Silahlarını Küba’ya Zor Yerleştirirdi. Abd Şimdi Ya Da Daha Önceden Sovyetler Birliğine Komşu Bütün Müttefiklerinin Topraklarına – Büyük Britanya, Almanya, Türkiye, İtalya, Japonya, Nükleer Silahlar Konumlandırmıştı. Fakat Şimdi Abd Ve Sscb Eşit Güçte Değillerdi. Sovyetlerin Kıtalararası Savaş Kapasitesi Halen En Aşağı Düzeydeydi. Sovyetlerin Abd’ye Karşı Nükleer Ateş Gücü O Kadar Güçsüzdü Ki, İki Katına Ve Belki De Küba’daki Üslerle Üç Katına Çıkarılması Gerekecekti.
