Dünyadaki 6 Milyar Kişinin Konuştuğu 3000’Den Fazla Dil Var Ama Dünya
N
üfusunun Yarısı Bu Dillerden Yalnızca 15’İni Konuşmakta. En Çok Sayıda
İnsanın Konuştuğu Dil İse Çin’deki Mandarin Dilidir. Yazı Dili Bütün Çin’de Aynı
Olmasına Rağmen Halkın Yüzde 70’İ Mandarin Dilini Konuşur Ve Kuzeyde Oturan
Bir Kişi Güneydekinin Konuştuğunu Anlamaz.
Afrika’da 1000’E Yakın Dil Konuşulmaktadır Fakat 1 Milyondan Çok Kişinin
Konuştuğu Dillerin Sayısı 30’U Geçmez. Hindistan’da 800’Den Fazla Dil Konuşulmaktadır. Hatta Bu Kalabalık Ülkede, Her 12 Kilometre Gittikçe Lisanın Değiştiği Söylenmektedir.
Genetik Bilimi, İnsanlığın Dünyanın Belli Bir Noktasında, Çok Büyük Bir Olasılıkla
Yakın Doğu’da Doğarak Yayıldığı Ve Dünya Üzerindeki İki Toplum Coğrafi Olarak
Birbirinden Ne Kadar Uzaksa Genetik Yapılarının Da O Kadar Farklı Olduğu
Düşüncesini Doğrulamaktadır. Örneğin Çin, Japon Gibi Doğu Milletleri Genetik
Olarak Birbirlerine, Avrupalılar İse Kuzey Afrikalılara, Orta Doğululara Ve
Hintlilere Daha Yakındırlar.
Dünyanın Bu Genetik Haritası İle Konuşma Lisanlarının Yayılışı Paralellik
Gösterir. Teoriye Göre Milattan Önce 7500 Yıllarında Tarımın Başlaması Ve
Hayvancılığın Gelişmesi İle Birlikte Yakın Doğu’dan Avrupa’ya, Kuzey Afrika’ya
Ve Hindistan’a Büyük Göçler Olmuştur. Bu Büyük Göç Dalgaları Üç Ana Dil
Gurubunun Oluşmasına Yol Açmışlardır.
Diller Arasındaki Akrabalığa, Bir Başka Deyişle Dillerin Tarihsel Oluşumuna
Dayanan Bu Sınıflandırmada, Ortak Bir Kökenden Kaynaklandıkları Varsayılan
Diller Aynı Öbeğe Konulmuştur. Çelişkili Olmalarına Ve Tam Tatminkar Açıklaması
Yapılamamasına Rağmen Bu Üç Dil Grubu Şunlardır: (1) Hint-Avrupa Dilleri, (2)
Ural-Altay Dilleri, (3) Hami-Sami Dilleri.
Türk Dilleri Ural-Altay Ailesinin Altay Öbeğindedir. Büyük Dil Öbeklerinin Dışında
Sınıflandırılmalarına Rağmen Kore, Japon Ve Eskimo Dilleri De Bu Aileden
Gösterilir. Hami-Sami Dillerinin En Belirgin Örneği Arapça’dır. Çin-Tibet Ve
Kafkasya Dilleri, Avustralya, Afrika Ve Amerika Yerli Dilleri Bu Ana
Sınıflandırmanın Dışındadırlar.
Diller Ayrıca Dilbilgisi Yapılarına Göre De Dört Sınıfa Ayrılır: (1) Kelimelerin Kısa
Kısa, Ek Almadan, Cümle İçindeki Yerlerine Göre Anlam Yüklendikleri Diller (Çin,
Vietnam, Vb.); (2) Zaman, Kişi, Olumsuzluk Gibi Tüm Durumların Fiilin Köküne Ek
Gelmesiyle Türetilen Diller (Türkçe); (3) Dilbilgisi Bağlantılarının Fiil Kökünde
Değişiklik Yapılarak İfade Edildiği Diller (Hint-Avrupa, Hami-Sami); (4)
Sözcüklerle Ekler Birleştirilerek Bir Cümlenin Tek Sözcüğe Dönüştürüldüğü Diller
(Eskimo). Örneğin Eskimo Dilinde “Takusariartorumagaluarnerpa” Kelimesi
“Onun Bununla Uğraşmaya Gerçekten Niyetli Olduğunu Sanıyor Musunuz”
Anlamına Gelir.
Dünyadaki Bütün Dillerin Tek Ortak Yanı, En Çok Kullanılan Kelimelerin, Daha Az
Kullanılanlara Göre Az Sayıda Harfle Yazılmaları, Yani Daha Kısa Olmalarıdır.
Ayrıca Hemen Hemen Bütün Lisanlarda Vücudun Kısımlarının Ve Organlarının
İsimlerinin Bir Çoğu Kısa Kelimelerle İfade Edilir. Türkçe’deki Baş, Bel, Kaş, Göz,
Kas, Dil, Diş, El, Kol, Saç, Aya, Ten, Diz, Kan, Boy, Bel, Kıl, Vb. Gibi.
Lisanın Zenginliğinde Milletlerin Yaşadığı Ortamın Ve Kültürün Etkisi Vardır.
Eskimo’lar Ata, Sadece At Demekle Yetinirken Türklerde Atın Cinsine, Yaşına,
Rengine Göre Değişik İsimleri Vardır. Ancak Bizler De ‘Kar’a Sadece Kar Derken
Eskimo Dilinde Karı Ve Yağışını Tanımlayan 32 Kelime Vardır.
Hayvanlara Sesleniş Bile Dillere Göre Değişir. Bir İngiliz Tavuğunu “Bili-Bili” Diye
Çağırırsanız Anlamaz. İngilizler Tavuğu “Çak-Çak” (Chuck), Finliler “Fibi-Fibu” Diye Çağırırlar Ama Hemen Hemen Bütün Dillerde Tavuğu Kovalama Sesleri Birbirlerine
Benzer; Kış-Kış, Kuş-Kuş, Kş-Kş, Kiş-Kiş
