Watling Street Savaşı,
Antik Çağda Roma İmparatorluğu İle İsyancı Britanyalılar Arasında Yaşanmış Korkunç Bir Meydan Savaşıdır. Bu Savaşta En Az 80.000 İnsan Bir Gün İçinde Hayatını Kaybetmiştir.
Kuzey Britanya’nın Norfolk Bölgesinde, Roma Kontrolündeki Bir Kelt Kabilesi Olan İceni Kabilesinin Kralı Prasutagus Ölünce, İmparatorluğa Bağlı Müvekkil Krallıkların Yaptığı Gibi Krallığını Roma’ya Bırakmak Yerine Karısı (Kraliçe) Boudica’ya, Kızlarına Ve Roma İmparatoruna Ortaklaşa Olarak Miras Bıraktı. Roma Kanunlarına Göre Kadınlar Varis Olamadığından İmparatorluk Bu Kararı Reddetti Ve Dönemin Roma Procurator’u (Roma Savcısı) Catus Decianus, Boudica’nın Tüm Mülkünü Haczettirdi. Krallık Fethedilmiş Varsayılarak İmparatorluğa Katıldı. Prasutagus’un Dul Eşi Kraliçe Boudica Kırbaçlatıldı, Kızlarına Da Tecavüz Edildi.
Bu Durumu Gururuna Yediremeyen Ve Tahtını Geri Almak İsteyen Dul Kraliçe Boudica, İntikam İçin İsyancılardan Oluşan Büyük Bir Ordu Topladı. Roma Zulmünden İnim İnim İnleyen Britanya Topraklarında Bu Orduya Katılacak İsyancı Bulmakta Pek De Zorlanmayan Boudica, Ms 60 Ya Da 61 Yılında Roma Eyalet Valisi General Gaius Suetonius Paulinus’un Galler’e Doğru Bir Sefere Çıkmasını Fırsat Bilerek Ayaklanma Çıkardı. Boudica Liderliğindeki Briton (Antik Britanyalı) İsyancılar, Camulodunum (Colchester), Londinium (Londra) Ve Verulamium (St Albans) Şehirlerini Yıkıp, Talan Ettiler. Yıkılıp Talan Edilen Üç Şehirde Ölenlerin Toplamı Aşağı Yukarı 70.000-80.000 Kişi Arasındaydı. General Suetonius, Seferden Döndüğünde, Karşısında Sayıları 200.000’İ Aşan Devasa Bir İsyancı Ordu Buldu (Bazı Kaynaklar Bu Sayının 230.000 Kişi Olduğunu, Bazı Kaynaklar Da Yaklaşık 100.000 Kişi Olduğunu Belirtir). Oysa General Suetonius, Bu Orduya Karşı Savaşabilmek İçin Sadece 2 Lejyon (10.000 Asker) Toplayabilmişti. Deneyimli Komutan Suetonius, Karşısındaki Devasa Orduyla Başa Çıkabilmek İçin Uygun Bir Savaş Alanı Bulması Gerektiğini Biliyordu. Ordusuyla Sürekli İlerleyerek Uygun Bir Alan Aradı. Bu Arada Boudica’nın Ordusu Da Peşlerinden Onları Takip Ediyordu. En Sonunda İki Dağın Yamacında Bir Boğaz Gören Suetonius, “Evet, Burası Uygun. Düşmanı Burada Bekleyelim” Diyerek Ordusuna Kamp Kurdurdu. Boadica’nın Ordusu Oraya Geldiğinde İki Dağın Arasındaki Geçidi Tutmuş 10.000 Romalı Asker Gördü. Roma Ordusunun İki Yanı Sert Yamaçlarla Çevrili, Arkalarında İse Sık Ormanlık Alan Vardı. Dolayısıyla Boudica’nın Onlara Kanatlardan Saldırma Ya Da Arkadan Kuşatma Şansı Yoktu. Suetonius, Savaşmak İçin İyi Bir Yer Seçimi Yapmıştı.
Romalı Askerler, Karşılarında Duran Devasa Orduyu Görünce İlkin Şöyle Bir Yutkundular. Ancak Komutanları Suetonius Onları Cesaretlendirdi: “Şunların Haline Bakın! Tamamı Köylülerden Oluşmuş Başıbozuklar Sürüsü. Bunlar Mı Sizi Yenecek? Siz Roma’nın Seçkin Askerlerisiniz, Bunlar Sizin İçin Kolay Lokma. Emirlerime Uyun Ve Çarpışmaya Hazırlanın!”
Gerçekten De Hiçbir Askeri Eğitimi Olmayan, Tamamı İsyancı Çiftçiler, Köylüler, Mahkumlar Ve Türlü Serserilerden Oluşan Briton Ordusunun Hiçbir Askeri Düzeni Yoktu. Ancak Bariz Sayı Üstünlüğünden Dolayı Kendilerine Çok Güveniyorlardı. Ve Bu Özgüvenle Saldırıya Geçtiler.
Roma Askerleri Onları Büyük Kalkanları İle Karşıladı. Romalılar, Büyük Kalkanlarını Birleştirerek Kendilerini Koruyordu. Askerlerin Tamamı Zırhlıydı. Üstelik Tüm Askerler Sıkı Şekilde Birbirine Kenetlenerek Tek Vücut Olmuştu. Uzun Eşek Oynayanlar Bilir, Kafanızı Eğip Ensenizi Önünüzdeki Arkadaşın Poposuna Yaslayınca Devrilmez Bir Güç Oluşturursunuz. İşte 10.000 Romalı, Tam Da Bu Şekilde Kenetlenerek 20.000 Ayaklı Devasa Bir Canavara Dönüşmüştü. Düşman Ön Saftaki Askerleri Vurmak İçin Kalkanları Açmak Zorundaydı, Ancak Bunu Yaparken İki Kalkan Arasından Ansızın Uzanan Kısa Kılıçların Hedefi Oluyordu. Ayrıca Arka Saflardaki Roma Askerleri De Sürekli Mızrak Fırlatarak Düşmanı Fena Hırpalıyordu. Önden Çıkan Kısa Kılıçlara (İki Kalkan Arasından Aniden Çıktığı İçin Ne Zaman Nereden Çıkacağını Görülemiyor) Ve Yukarıdan Gelen Mızraklara Maruz Kalan Britonlar, Ölümcül Bir Makinenin Dişlileri Arasında Sıkışmış Gibiydi. Üstelik Romalıların Fırlattığı Mızraklar Tek Kullanımlıktı. Romalı Mühendislerin Özel Tasarımıyla Ucu Bilerek Yumuşak Kurşun Metalinden Yapılmış Bu Mızraklar, Yere Düşünce Uçları Yamuluyor, Dolayısıyla Düşman Yerdeki Mızrağı Alıp Tekrar Size Fırlattığında Hiçbir İşe Yaramıyordu (Adamlar İlk Çağda Bile Neler Neler Düşünmüş Abi).
Roma Askerlerinin Bir Başka Avantajı İse Yorulmaz Oluşlarıydı. Bunun Sırrı İse Sürekli Saf Değiştirmelerinden Kaynaklanıyordu. Her 5-10 Dakikada Bir Komutanın Verdiği Bir Komutla En Ön Saftaki Askerler Büyük Bir Çeviklikle Arkasındaki Askerlerin Arasından Geçerek En Arka Safa Geçerken, Onların Bir Arkasındakilerse Hemen En Ön Saftaki Yerlerini Alıyordu. İyi Eğitimli Roma Askerleri Bu İşi Makine Disipliniyle Yapıyor, Roma Safları Sürekli Arkadan Öne Doğru İlerleyerek Adeta Devirdaim Yapıyordu. Böylece Ön Saftaki Yorulan Askerler En Arka Safa Geçiyor Ve Sıra Tekrar Kendisine Gelinceye Kadar Dinlenmiş Oluyordu. Hal Böyle Olunca Yorulan Britonlar, Karşılarında Hep Yorulmak Bilmeyen Askerlerle Dövüşüyor Ve Güçten Düşüyordu. En Sonunda Tamamen Yoruldular. Üstelik O Ana Kadar Da Çok Büyük Kayıplar Vermişlerdi.
Savaşı Sakin Bir Şekilde Yöneten General Suetonius, Britonların Yorulduğunu Görünce Askerlerine Saldırı Nizamına Geçmeleri İçin Emir Verdi. İyi Eğitim Görmüş Disiplinli Roma Askerleri, Saniyeler İçinde Saldırı Nizamına Geçtiler. Birbirine Kenetlenmiş 10.000 Vücut (20.000 Bacak) Aynı Anda Senkronize Adımlar Atarak İleri Yürümeye Başladı. Karşılarında 400.000 Bacak Vardı, Ancak O Bacakların Her Biri Bir Tarafa Hareket Ediyordu. Rastgele Hareket Eden Bu 200.000 Kişi, 20.000 Bacaklı Tek Vücut Olmuş Canavar Karşısında Tutunamadı. Romalılar Attığı Her Adımda Britonları Büyük Bir Güçle Geriye İtiyordu. Arkadan Da İlerlemek İçin Önlerini Zorlayan Arkadaşları Tarafından Sıkıştırılan Britonlar, Önden Üzerine Yürüyen 20.000 Bacaklı Canavarın Gücüne Dayanamadılar. Kaçabilecek Hiçbir Yer Yoktu. Sıkışıp Ezilen Binlerce Briton, Boğularak Can Verdi. Ve Arkasından Büyük Bir Kargaşa, Kaos Baş Gösterdi. Askeri Disiplinden Yoksun 200.000 Kişi Sağa Sola Kaçışarak Adeta Birbirini Eziyor, Yaşadığı Vahşetten Kaçmaya Çalışanlar İle İlerlemeye Çalışanlar Birbiri İle Çarpışıyor Ve Sürekli Birbirini Eziyordu. İşte O Anda General Suetonius, Hücum Emrini Verdi.
200.000 Kişilik Devasa Ordunun Büyük Çoğunluğu Ölmüş Ya Da Savaşamayacak Derecede Ağır Yaralanmıştı. Yaralıların İşini Bitiren Romalılar, Kaçanların Da Peşine Düştü. O Devasa Ordudan En Az 80.000 Kişi Hayatını Kaybetmiştir Ki, Bazı Kaynaklar Ordudakilerin Tamamının Öldürüldüğünü Yazıyor. Romalıların Toplam Kaybı İse Sadece 600 Askerdi. Zafer Muazzamdı. Romalılar Genel Bir Katliama Giriştiler. İşin Daha Da Kötüsü Zafer Kazanacağından Emin Olan Britonlar, Zafere Bizzat Tanık Olsunlar Diye Eşlerini Ve Çocuklarını Da Oraya Getirmişlerdi. Onlar Da Romalı Askerler Tarafından Katledildiler. Liderleri Kraliçe Boudica’nın Da Kaçma Şansı Kalmamıştı. Sağ Olarak Romalıların Eline Düştüğü Takdirde Başına Gelecekleri De Çok İyi Biliyordu. Kraliçe Boudica, Son Çare Olarak Kendini Zehirleyerek İntihar Etti.
