Harp Mecmuası Dergisinin beşinci sayısından bir alıntı mısraları ile sizinleyiz Harp Mecmuasının önceki sayılarında 1.Dünya savaşının başlangıcı Osmanlı İmparatorluğunun Savaşa girişi anlatılırken artık bu sayıda İngilizlerin korkaklıkları ve zalimlikleri ile ilgili yazılar ve tarih boyunca Türkler ile İngilizlerin yaptığı mücadelelere kısa olarak değinilmiştir.
Çanakkale’den Kaçanlara – İngilizlere –
Tarih mürekkeple yazılmaz, onu her gün Tedvîn eder akmaktan usanmaz kanı Türk’ün Türk’ün ki eğer namını etmezse zaman yâd Tarihini milletlere eyler gider inşâd Pür velvele bir sel kesilip hûn-i cerîsi, Osmanlıların kanlarıdır vak’a-nüvîsi!… Siz, işte bu fıtrattaki bir kavme tecavüz Etmiştiniz amma, o salabetli o gürbüz Hûn-âb-i celadet sizi gömdü; Dârâtını matbuanızın tacına gömdü, Sizlerde fakat sade hayânın adı varmış. Türk’ün kanı etmiş de temas öyle kızarmış Tarihinizin çehre-i bî-hiss ü hayâsı! Askerleriniz fenn-i firârın ulemâsı Sensin sulayan arzı yine hûn-i sebeplerle İnsan kanı bulamazsan eğer esk-i gözle Vahşette terakkî yine bir süllem-i âmâl; Sensin yine insanı itip eyleyen idhâl Ukbâya sarây-ı medeniyyet eşiğinden; Ehrâm-ı temeddün yine insan kemiğinden Türk’ün kanıdır kavminizin maksadı hâlâ; Ecsâdımızın toprağı doldurmadı hâlâ, Hayret, ne derin bir uçurum gayz-ı dininiz. En hisliniz, en fâzılınız, en medenîniz, Türk’ün kanını mezc ederek Hakk’ın adıyla, Tersîm eder âmâlini kartal kanadıyla. Kanlarla tezyîn ne demek ey vatan-ı fen? Çöller bile ümmî şefkatlerle müzeyyen!.. Yoktur sefakat namına olsun, koca Paris Kalbinde, Şerâyîn-i şuûnunda neden, his? Ey fahr-ı asır-dîdesi ilmin o semânın Binlerle fuhûlün, üdebânın, ulemânın Alnındaki yorgun mütefekkir buruşuklar; şelale-i efkâra hibâl olmuş ufuklar; Eflâke hurûşan o müesser o mebânî;
Ey Paris, evet ey koca fecr-i medeniyyet, Lâyık mı o gölgeyle bu teşrik-i hüviyyet? insanlığı her dindeki insanlara bir din Birleşmeyi âmâl için efkâr için âyin şefkatle kucaklaşmayı evza’-ı ibâdet Yapmak, der ü dîvarı alınlardan ibâret Bir mabed-i fikir eylemek inşâ emelindi Efserleri ilgâ eser-i bî-bedelindi Eyvanları bir hufre kılıp kubbeyle Mâziyi yıkıp putları ucûbeleriyle Müstakbeli mezru’-ý ziyâ bir küre-i nûr Yapmak sana muhtasdı bu mefkûre-i mebrûr Hep nûr u ziyâ tohumu saçıp arz-ı denîye Topraklar bir başka hasad-ı medeniyye Bir sine-i hassas edebilmekti merakın İnsan idi, beyne’l-milliyet idi nâmın. İnsanlık o bir mezra’an olmuştu müzehheb; şairleri âlimleri asrın, amelen hep Bunlar meğer efsâne meğer kizb-i mutantan!… Sensin yine âfâkı dumanlarla karartan
Harp Mecmuası Dergisinin Diğer Sayılarına Aşağıdan Ulaşabilirsiniz.
